lunes, 29 de enero de 2018

ACTO ECUMÉNICO CATÓLICO ORTODOXO POR LA UNIDAD DE LOS CRISTIANOS EN LA CATEDRAL DEL BUEN PASTOR DE DONOSTIA-SAN SEBASTIÁN






ACTO ECUMÉNICO CATÓLICO ORTODOXO POR LA  UNIDAD  DE LOS CRISTIANOS EN LA  CATEDRAL DEL BUEN PASTOR  DE DONOSTIA-SAN SEBASTIÁN

El domingo 28 de enero tuvo lugar una solemne Eucaristía presidida por Mons. José Ignacio Munilla en la que participó  también del Arzobispo Jean, Exarca de Constantinopla de Tradición Rusa para Occidente.
El acto se enmarcaba en los días inmediatos  al Octavario por la Unidad  de los  Cristianos  y siguió a la visita  del Exarca a la Iglesia de Euba cedida  hace  años  por la Diócesis  de Donostia  San Sebastián a las  comunidades ortodoxas presentes en Gipuzkoa.

Por su interés y  actualidad  se ofrecen  los  enlaces  de acceso a las  homilías pronunciadas  por  el Obispo  de Donostia-San Sebastián  y el Exarca  Jean:


Informó: Rafael Hernández Urigüen


sábado, 27 de enero de 2018

MONS MUNILLA PRESIDE LA ORACIÓN DE LOS JÓVENES POR LA PAZ




MONS. MUNILLA ORA  CON LOS JÓVENES EN LA SEMANA POR LA PAZ

El Obispo de Donostia-San Sebastián se reunió el viernes  26 de  enero en la  catedral del Buen  Pastor en una oración por la paz ya  tradicional a la que  asisten adolescentes  y jóvenes  de varioscentros educativos.

Para   acceder a la homilía puede usarse  este enlace
 
https://www.youtube.com/watch?v=fuCRcJlD-6k
Todo el acto: 
https://www.youtube.com/watch?v=ycKqZm8nSio

Informó Rafael Hernández Urigüen: Enlace e imagen facilitados por la Delegación de MCS   de la Diócesis



 

sábado, 20 de enero de 2018

LA BATALLA DE LA PERSEVERANCIA






Por su  actualidad  e interés transcribimos la  Homilia  de la  Fiesta  de San Sebastián pronunciada por mons. José  Ignacio Munilla en la  Basílica  de Santa  María de Donostia el día  del patrono  de la  Ciudad



Batalla de la perseverancia
(San Sebastián, 2018)

Queridos hermanos sacerdotes concelebrantes, queridos donostiarras y los que habéis llegado de fuera para celebrar este día; queridas autoridades presentes: Sed todos bienvenidos a esta Basílica de Santa María, donde la imagen de nuestro patrono San Sebastián preside el retablo mayor.
“A mal tiempo buena cara”, dice el conocido refrán; y hétenos aquí un año más, celebrando nuestra fiesta patronal de San Sebastián en medio de unas condiciones meteorológicas nada favorables, con la convicción decidida de quien no se arredra ante las adversidades, sino que está dispuesto a vivir la fiesta con entusiasmo, haciendo de la necesidad virtud; e incluso, dispuestos a aderezar nuestro ánimo con un toque de sentido del humor hacia nosotros mismos y hacia nuestras circunstancias.
Sí, acaso las condiciones meteorológicas adversas puedan convertirse, en un día como hoy, en una parábola de la vida, que nos ayude a reflexionar sobre nuestra propia existencia. La lucha frente a las adversidades forma parte del escenario que Dios ha dispuesto para nuestra santificación. Decía San Agustín: “Nadie se conoce a sí mismo si no es tentado, ni puede ser coronado si no ha vencido, ni vencer si no ha combatido, ni combatir si carece de enemigo y de tentaciones”. O como decía San Pío de Pietrelcina: "Si se consigue vencer la tentación, ésta produce el efecto de un lavado en la ropa sucia"… Ciertamente, cuando la adversidad es afrontada con decisión, nuestra situación posterior ya no es la misma que teníamos anteriormente, sino que, a buen seguro, en nosotros se ha producido un crecimiento interior.
En nuestra existencia arrastramos numerosas deficiencias y carencias, de forma que solo podremos llegar a la madurez, si superamos la indolencia, la inercia, y la inconstancia… Por ello, una de las claves principales de la vida espiritual es la perseverancia. De hecho, la perseverancia es la virtud por la que todas las demás virtudes dan su fruto. Alguien afirmó que la gota horada la roca, no por su fuerza sino por su constancia.
Ahora bien, no hagamos una lectura equivocada de estas reflexiones. Nuestro problema principal no suele ser tanto el de la fuerza de voluntad, cuanto el del descubrimiento de un sentido en la vida. Decía Eloi Leclerc, autor de una de las joyas contemporáneas de la espiritualidad, “Sabiduría de un pobre”: “Las tentaciones no se vencen luchando, sino adorando”. Tal vez podríamos matizar que ambas cosas son necesarias: adorar y luchar. Es decir, descubrir un sentido capaz de mover nuestra voluntad; de incentivarnos en la lucha contra la mediocridad.
        Por ello, el perseverante no es tanto el terco o el obstinado, cuanto el que constantemente se maravilla de los dones de Dios. En realidad, el perseverante no es otro que el amante, el que ama. Y el quehacer fundamental de nuestra vida es aprender a amar correctamente, con abnegación, con constancia, con fidelidad…
        Intentando profundizar en estos conceptos, hago mías unas reflexiones del entonces arzobispo de Buenos Aires, Jorge María Bergoglio, quien en los ejercicios espirituales predicados a los obispos españoles, iluminaba de la siguiente forma esta llamada al amor perseverante: “«Quiero» se opone a la veleidad. «Deseo» se opone a la acedia. «Determinación deliberada» se opone a la inconstancia”.
        Digámoslo de otra forma: la perseverancia acontece cuando nuestros deseos superan la desidia; cuando nuestra voluntad ordena la multitud de deseos, y cuando el amor de Dios llega a mover nuestra voluntad.
        Ser mártir significa ser perseverante. Más aún, la perseverancia es el martirio al que todos estamos llamados. Sí, aunque no estemos familiarizados con esta afirmación, la perseverancia conlleva también un cierto martirio en forma de purificación y de sacrificio de nuestra veleidad, frivolidad, vanidad, inconsecuencia, etc.
        Al igual que San Sebastián, tampoco nosotros estamos solos. El martirio no sería posible sin la viva conciencia de la presencia de Dios junto a cada uno de nosotros, especialmente en los momentos más difíciles. De esta forma podremos decir en verdad, como hemos comenzado esta homilía: “A mal tiempo buena cara”.
        Esta es la meta de la perseverancia: llegados al final de nuestra existencia, poder mirar hacia atrás, descubriendo en todas las circunstancias de la vida a Dios como nuestro constante compañero. Mientras tanto, continuamos nuestra carrera, tal y como dice San Pablo: “Solo busco una cosa: olvidándome de lo que queda atrás y lanzándome hacia lo que está por delante, corro hacia la meta, hacia el premio, al cual me llama Dios desde arriba en Cristo Jesús.” (Flp 3, 13-14).
A nuestro patrono San Sebastián, así como a nuestra patrona la Virgen del Coro, les pedimos el don de la perseverancia. ¡¡Feliz día de San Sebastián!!


Irmotasunaren borroka
(San Sebastian eguna, 2018)

Apaiza  maiteok,  donostiar maiteok eta kanpotik egun handia ospatzera etorri zareten guztiak; hemen bildu zareten agintari estimatuok:  Izan zaitezte denok ongi-etorriak, gure patroiarentzat,  San Sebastianentzat leku nagusia gordetzen duen Santa Maria basilika honetara.
“Nekeetan irria ezpainetan”, dio esaera zaharrak; eta beste urte batez hemen gara, eguraldi kaxkarra alde batera utzi eta San Sebastian gure patroiaren festa gogotsu  eta umoretsu bizitzeko prest.
Hain zuzen, eguraldiaren “neke” edo gorabehera horiek, bizitza beraren adibide bihurtzen zaizkigu egun handi honetan eta gure izatearen inguruko gogoeta egiteko aukera paregabea eskaintzen digute. Nekeei aurre egite hori, Jainkoak gure santutasunerako prestatu duen ingurunearen parte dugu. San Agustinek zera esaten zuen: “Inork ez du bere burua ezagutzen tentaldian erori ez bada; ez du kororik jasoko, menderatua ez bada izan; ez du ezer irabaziko borrokatu ez badu; eta ezingo du borrokatu etsairik eta tentaldirik ez badu”. Edo San Pio Pietrelcinaren esanetan: "Tentaldia gainditzea, arropa zikina garbitzearen parekoa da "… Egiaz, nekeari kementsu aurre egiten diogunean gure egoera ez da jadanik lehengoa izango. Aldiz, izan ziur barne hazkundea izango dugula.
Gure bizitzan modu askotako gabeziak ditugu eta heldutasunera iristeko ezinbestekoa dugu utzikeria, nagikeria eta irmotasunik eza gainditzea.  Horregatik irmotasuna, pertseberantzia dugu bizitza espiritualaren oinarri nagusietako bat. Hari esker eman ahal izango dute fruitua gainerako bertuteek.  Norbaitek esana da, ur tantak irmotasunari, iraunkortasunari esker zulatzen duela harria, eta ez duen indarragatik.
Baina ez ditzagun gogoeta hauek modu okerrean ulertu.  Gure arazorik handiena ez da borondate falta baizik eta bizitzaren zentzua ulertu ahal izatea. Eloi Leclerc, “Pobre baten jakinduria”, espiritualtasunaren idazki bitxiaren egileak esan ohi zuen moduan: “Tentazioak ez dira borrokan gainditzen, gurtzan baino”. Beharbada zera gaineratu genezake: biak ere, borroka eta gurtza, behar beharrekoak ditugula.  Hau da, gure borondatea mugiaraziko duen zentzua aurkitzea; kaskarkeriaren aurka borrokatzera bultzatuko gaituena.
        Horregatik gizaki saiatua ez da egoskorra edo lepagogorra, Jainkoaren dohainengatik etengabe liluratzen dena baizik. Azken finean saiatua maitalea da, maitatzen duena, alegia. Eta gure bizitzan betebehar nagusiena, zuzen maitatzen ikastea da, pairamenarekin, irmo, leial, …
        Kontzeptu hauetan sakondu nahian, orduan Buenos Aireseko artzapezpiku zen Jorge Maria Bergogliok Espainiako gotzainoi zuzendu zizkigun gogo-jardunetan esandakoa azalduko dizuet; maitasun iraunkorrerako deia modu honetan argitu zigun: “«Nahi dut» arinkeriaren kontrakoa da. «Desio dut» arinkeriaren aurkakoa. «Propio hartutako erabakia edo ausardia » irmotasunik ezaren kontrakoa”.
        Beste modu batean esanda: iraunkortasuna edo irmotasuna, gure desioek utzikeria gainditzen dutenean lortzen da. Eta Jainkoarekiko maitasunak gure borondatea mugiarazten duenean.
        Martiria izatea irmo izatea da. Are gehiago, irmotasuna da gu guztiok erantzun beharreko deia. Izan ere, baieztapena arrotza egiten bazaigu ere iraunkortasunak martiria dakar barne; hau da, gure arinkeria, azalkeria, harrokeria, irmotasunik eza,… eta abar, garbitzea.
        San Sebastian bezala, gu ere ez gaude bakarrik. Eta unerik latzenetan bereziki Jainkoa gu guztion alboan dagoela jakingo ez bagenu martiria ez litzateke posible. Modu horretan esan ahal izango dugu bene-benetan, homiliaren hasieran esan dudan moduan: “Nekeetan irria ezpainetan”.
        Finean, hauxe dugu irmotasunaren helmuga: gure izaeraren azkenera iritsita, atzera begiratzeko gai izan eta gure bizitzan zehar, egoera guztietan, une oro, Jainkoa lagun izan dugula ohartzea. Biren bitartean gure bideari ekingo diogu, San Paulok dion moduan: “Senideok, ez dut uste dagoeneko hori iritsia dudanik; baina, atzean gelditu denaz ahazturik, aurrera jotzen dut eta helbururantz lehiatzen naiz saria iristeko; horretara deitzen baitit Jainkoak goitik Kristo Jesusen bitartez.” (Flp 3, 13-14).
Gure patroi den San Sebastiani eta ama dugun Koruko Ama Birjinari eskatzen diegu irmotasunaren dohaina. San Sebastian egun zoriontsua izan dezazuela!!

Informó:  Rafael  Hernández  Urigüen. Imagen  de Rafael Hernández U. Textos  facilitados  por la Delegación de MCS  del Obispado


domingo, 14 de enero de 2018

Jornada festiva de los Inmigrantes en la Diócesis de Donostia-San Sebastián, el domingo 14









El domingo, día 14,  la Diócesis de Donostia-San Sebastián  celebra la Jornada Mundial de Emigrante y el Refugiado con iniciativas que pretenden visibilizar la riqueza  que  supone la presencia de personas de otros  continentes.
La Pastoral de inmigrantes y Caritas ha organizado una jornada festiva en la catedral del Buen Pastor  y sus  inmediaciones desde primera hora de la mañana.
Se celebra una exposición en la catedral (abierta desde el viernes),  con actuaciones musicales y bailes típicos de distintas partes del mundo, comida,… Y el acto central, la Misa que presidirá Mons. José Ignacio Munilla, a las 12:00 horas en la  Catedral del Buen Pastor.
La presencia de Inmigrantes en Gipuzkoa es una gozosa realidad que se hará más  visible a lo largo de este domingo

Informó: Rafael Hernández  Urigüen. Textos  e imágenes  facilitados  por la  Delegación  de MCS  de la  Diócesis